روزگاري همچون پرنده در قفس بودم و به ميله هاي دنيا همچون اسيري مي زدم تا رها يابم ناگهان به << .. فنظره الي ميسره ... >> تا هنگام گشايش مهلتي بر او دهيد ... ؛ در اين هنگام وقتي به خود آمدم ديدم << وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ >> حال مايليد با شهدا ورهبرمانن عهد و ميثاق عاشقي ببنديد ؟