« حرف من به مدیران و به برنامه ریزان و مسئولان کشور این است : این جمعیت عظیم جوان در کشور را یک رودخانه ی مواج و پر فیض بدانید . این رودخانه به طور مستمر جریان دارد و سال ها بعد از این هم جریان خواهد داشت . دو گونه میتوان با این رودخانه برخورد کرد : یک برخورد این است که شما بنشینید عاقلانه ، خردمندانه و با شیوه ی علمی اولا اهمیت این رودخانه را بشناسید ثانیا نقاط و مراکزی را که به آب این رودخانه احتیاج دارند بشناسید  ثالثا برنامه ریزی و کانال کشی کنید و آب را به آنجایی که نیاز است هدایت کنید . آنگاه هزاران مزرعه و باغستان از این نعمت بی دریغ الهی سرسبز و هر نقطه ی ویرانی آباد خواهد شد . شما میتوانید این رودخانه مواج را به پشت سدهای انرژی ساز هدایت کنید و یک منبع عظیم انرژی به وجود بیاورید و کل کشور را به فعالیت و تلاش وادار کنید .
برخورد دیگر این است که این رودخانه فیاض و مواج را به حال خود رها کنید ، روی آن فکر نکنید ، برای آن برنامه ریزی نکنید و قدر آن را ندانید . نتیجه چه می شود ؟ نه تنها مزارعی خشک خواهد شد بلکه خود این آب هم هدر خواهد رفت . در بهترین شکل آب این رودخانه وارد آبهای شور خواهد شد و هرز خواهد رفت و شکل دیگرش این است که به باتلاق و مرکز تجمع انواع و اقسام آفتها تبدیل شود و شکل بدترش این است که به یک سیل تبدیل شود و همه ی دستاوردهای ملت را تخریب کند .
اگر برنامه ریزی و دقت و کار نشد ، این نتایج را به دنبال خواهد داشت .  »
                                                               مقام معظم رهبری - 12 اردیبهشت 1380  مصلای رشت